Rozdział I

Witajcie! Jestem Lily Cullen. Niejeden pewnie będzie mnie kojarzył ze „Zmierzchem”, ale nawet tego nie lubię. Mam 15 lat. Mieszkam w Wielkiej Brytanii.  Niedawno zmarłam mi mama. Czy za nią tęsknię? Sama nie wiem. Ciągle była w delegacjach, więc nawet jej nie pamiętam. Zginęła w niewyjaśnionych okolicznościach właśnie na delegacji. Został mi tylko ojciec, James. Id czasu śmierci mojej matki, chodzi strasznie załamany, nie chce z nikim rozmawiać. Ja sobie siedzę w pokoju i rozmyślam.

         Może trochę o moim wyglądzie. No więc mam długie, proste, czarne włosy. Jestem szczupła , średniego wzrostu (około 168 cm.). Mam duże, zielone oczy.

Od września mam uczęszczać do nowej szkoły. W starej zostawiłam moją ukochaną przyjaciółkę Rosalie. Byłam w klasie taką szarą myszką.

***

            Pierwszego września pojawiłam się w klasie. Moja nowa wychowawczyni, pani Norwess, jest dość tęgą, ale uprzejmą kobietą. Przedstawiła mnie klasie, co wśród uczniów wywołało okrzyki podniecenia i euforii. Pani Norwess wskazała mi miejsce koło jakiegoś blondyna, który jak się potem okazało miał na imię Brandon Wolf. Był bardzo przystojny. Miał brązowe włosy i głębokie, zielone oczy. Wysoki, około 180 centymetrów. Byłam pewna, że się zaczerwieniłam kiedy na mnie spojrzał.

-Hej. –zagadał, gdy pani Norwess zaczęła rozdawać nasze plany zajęć. –Gdzie się wcześniej uczyłaś? Jeśli oczywiście można wiedzieć. –Był bardzo miły i badawczo mi się przyglądał.

-Jasne. Uczyłam się w Londynie, w prywatnej szkole. –powiedziałam trochę speszona.

-Wow! Jakie miałaś języki?

-Angielski, francuski, hiszpański i niemiecki.

-O kurde! I ty uczyłaś się tego wszystkiego na raz?

-Tak.

-Jesteś niesamowita. U nas oprócz angielskiego jest tylko francuski, a i tak nie daję rady. Kim są z zawodu twoi rodzice?

-Mój tata jest architektem, a moja mama… była jego sekretarką. Zmarła kilka miesięcy temu.

-Bardzo mi przykro…Ej, masz francuski ze mną! –dodał spoglądając na mój plan zajęć. –Będziesz mi pomagała!

-Hahaha pewnie. Czyli u was też są grupy językowe? Zaawansowana i podstawowa?

-Tak. Chodzę do zaawansowanej na francuski chociaż nie mam pojęcia jak tego dokonałem.

-…więc możecie już iść. Zobaczymy się jutro o 8⁰⁰ na lekcji geografii. –przerwała nam rozmowę pani Norwess.

         Wszyscy zaczęli wychodzić z klasy. Stanęłam sobie przy parapecie chcąc zapamiętać jak najwięcej twarzy. Nagle podszedł do mnie Brandon. Stanął koło mnie i zaczął obserwować kolegów z klasy.

-Znasz już kogoś?

-Tylko ciebie.

-Masz mój numer telefonu. –podał mi karteczkę z numerem. –No wiesz…jakbyś chciała się czegoś dowiedzieć…czy coś.

-Jasne. Wielkie dzięki. Do jutra.

         Większość klasy zaraz do mnie podeszła. Zaczęli się przedstawiać, ale mówili jednocześnie i nic nie mogłam zrozumieć, a co gorsza zapamiętać.

         Szłam już do domu, gdy w połowie drogi dogoniła mnie blondwłosa dziewczyna z mojej klasy. Miała duże niebieskie oczy i była wyższa ode mnie.

-Hej. Nie przedstawiłam ci się. Jestem Cassie McLaggen. Siedzę za tobą.

-O, miło mi! –powiedziała zadowolona, że znam już więcej osób.

-Na jakiej ulicy mieszkasz?

-Na Catheries Street, a ty?

-Ulicę dalej, Magnolie Street. Chyba się spodobałaś Brandonowi.

-Co? Nie, nie.

-Oj coś czuję, że jednak tak. Bo wiesz…wszystkie dziewczyny o niego zabiegają. Gra w szkolnej drużynie siatkarzy. I wierz mi. Z żadną dziewczyną, młodszą czy rówieśnicą nie gada.

-Ze mną pewnie gadał , bo jestem nowa…

-Nie. Nicole Awards doszła rok temu. Z nią nie zamienił ani słowa.

-Na pewno jest jakieś logiczne wyjaśnienie.

-Brandon dał ci swój numer telefonu?

-No tak.

-Hehehe wiedziałam. Dobra, lecę, bo to już mój blok. Wpadnij kiedyś, to pogadamy dłużej.

-Okey. Pa.

________________________________________________________________________________________________________________________________

Rozdział wstępny. Może się wydać nudny, ale akcja rozwinie się wkrótce. No ale jak się podobał początek?